Maxim wz. 1910 (7,62 станковый пулемет системы Максима образца 1910 года) – rosyjski/radziecki ciężki karabin maszynowy. Jedna z wielu wersji karabinu maszynowego Hirama Maxima.
Pierwsze ciężkie karabiny maszynowe dla Armii Imperium Rosyjskiego zakupiono w 1897 roku w zakładach Maxima w Anglii. Zakupione ckmy po raz pierwszy zostały użyte w czasie wojny z Japonią w 1904 roku. Był to pierwszy konflikt w którym obie strony dysponowały karabinami maszynowymi (Japończycy używali ckmów Hotchkiss). Oceny skuteczności nowej broni były tak entuzjastyczne, że postanowiono zakupić licencję ckmu Maxima. Produkowany w Tule ckm oznaczono jako wz.1905. Po paru latach został on zmodyfikowany. Modyfikacje miały na celu uproszczenie produkcji. Najbardziej widoczna była nowa chłodnica wykonana z tłoczonej falistej blachy (wz. 1905 miał chłodnicę gładką, mosiężną). Broń wyposażono także w odrzutnik, który poprawił niezawodność ckmu. Tak zmodyfikowany ckm został oznaczony jako Maxim wz. 1910 (w rzeczywistości był produkowany od 1912 roku). W trakcie pierwszej wojny światowej armia rosyjska używała zarówno ckmów wz. 1905 jak i wz. 1910. Oba ckmy były także powszechnie używane w czasie rewolucji październikowej i późniejszej wojny domowej. W Związku Radzieckim Maxim wz. 1910 był produkowany nadal bez większych zmian konstrukcyjnych. Jedynymi widocznymi zmianami było wprowadzenie w latach dwudziestych nowej, uproszczonej podstawy konstrukcji Sokołowa i przeskalowanie na początku lat trzydziestych celowników związane z wprowadzeniem nowej wersji naboju 7,62 x 54R mm z pociskiem ciężkim, mającym lepsze parametry balistyczne przy strzelaniu na duże odległości (ta odmiana jest czasem oznaczana jako Maxim wz. 1910/30). Jednak już w latach dwudziestych zdawano sobie sprawę, że ckm Maxim wz. 1910 jest przestarzały. Szczególnie kłopotliwa była jego produkcja. Nie dość, że niemal wszystkie części były frezowane, to jeszcze nie były w pełni zamienne (każdy ckm był po złożeniu testowany, a następnie części były ręcznie pasowane przez rusznikarza). Dlatego w 1928 roku ogłoszono konkurs na nowy ckm. Wygrał go Wasilij Diegtiariow i jego ckm przyjęty do uzbrojenia w 1939 roku jako DS-39 (przez całe lata trzydzieste trwało udoskonalanie konstrukcji). Po uruchomieniu produkcji DS-39 produkcję Maxima wz. 1910 wstrzymano. Jednak próbna eksploatacja ckmu Diegtiariowa w jednostkach wykazała, że jest on nadal bardzo zawodny. Dlatego po ataku niemieckim na ZSRR, w czerwcu 1941 roku, produkcję Maxima wz. 1910 wznowiono. Zaprzestano jej dopiero po rozpoczęciu masowej produkcji ckmu SG-43. Ckm Maxim wz. 1910 znajdował się także na uzbrojeniu Wojska Polskiego. Po odzyskaniu niepodległości w 1918 ckm-y wz. 1910 były jednym z podstawowych typów broni maszynowej używanej przez polską armię. Po przyjęciu w 1922 roku jako standardowej amunicji karabinowej naboju 7,92 x 57 mm Mauser podjęto w Polsce próby przystosowania ckm-u wz. 1910 do strzelania tym nabojem. Efektem tych prac był ckm Maxim wz. 1910/28 zasilany amunicją 7,92 mm. Do modernizacji wykorzystywano części ckm-ów MG08. Maxim wz. 1910 był także podstawowym typem ciężkiej broni maszynowej jednostek polskich utworzonych w ZSRR po 1943 r.
Ciężki karabin maszynowy Maxim wz. 1910 był zespołową bronią samoczynną. Zasada jego działania oparta była o krótki odrzut lufy. Ryglowanie układem kolankowo-dźwigniowym. Mechanizm spustowy umożliwiał tylko ogień ciągły. Zasilanie taśmowe (taśma ciągła, parciana). Przeładowanie obrotową rączką zamkową. Maxim wz. 1910 posiadał lufę niewymienną, chłodzoną wodą, zakończoną odrzutnikiem. Przyrządy celownicze składały się z muszki stałej i nastawnego celownika ramkowego. Wyposażony był w podstawę kołową konstrukcji Sokołowa z tarczą ochronną.
Zdjęcia przedstawiają przykładowy egzemplarz na sprzedaż , wyprodukowany w 1944 roku . Broń kompletna , zgodna numerycznie , sprawna mechanicznie , można oddać tzw. "suchy strzał"
Do każdej sztuki dołączamy fakturę VAT oraz zaświadczenie CLK KGP . Towar wprowadzony do obrotu przed 08.04.2016r. Zakup tylko dla osób pełnoletnich , konieczność rejestracji w WPA.
Zakup bez zezwolenia